اثربخشی مهارت‌های زندگی بر سازگاری و تکانشوری (بی توجهی، حرکتی و بی برنامگی) دانش‌آموزان زورگو(غیرمنضبط)

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی بر سازگاری و میزان تکانشوری (بی توجهی، حرکتی و بی برنامگی) دانش‌آموزان زورگو بود. این پژوهش از نوع آزمایشی و با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانش‌آموزان زورگو در سال­تحصیلی 94-1393 بودند که به روش نمونه گیری خوشه ایی چند مرحله ایی از میان جامعه آماری انتخاب شدند. برای جمع­آوری داده­ها از مقیاس تجدیدنظر شده زورگویی اولویوس، پرسشنامه سازگاری دانش‌آموزان و مقیاس تکانشوری استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد بین دانش‌آموزان زورگو گروه آزمایش و گروه کنترل در سازگاری (تحصیلی، اجتماعی و هیجانی) و تکانشوری (بی توجهی، حرکتی و بی برنامگی) تفاوت معناداری در سطح(001/0≥P) وجود دارد. به عبارت دیگر میانگین مولفه های سازگاری و تکانشوری گروه آزمایش بعد از آموزش مهارت‌های زندگی متفاوت است. این نتایج حاکی است که آموزش مهارت‌های زندگی می­تواند سازگاری و تکانشوری دانش‌آموزان زورگو را تعدیل نماید.